Sportief
“Mijn moeder is altijd sportief geweest”, vertelt haar dochter Miranda Kocken (57). “Ze hield van zwemmen en ging wekelijks naar het zwembad in Goes. Dit heeft ze zelfs volgehouden totdat ze 85 jaar oud was! Ook zat ze vroeger op atletiek en deed ze aan nordic walking. Het wandelen zit er dus echt in; dit doet ze nog steeds graag.” Iedere dag maakt mevrouw Kocken een flinke wandeling door het dorp. “Soms wandel ik wel anderhalve kilometer per dag!”, vertelt mevrouw Kocken trots. Ze laat de stappenteller op haar iPhone zien. Ze is, ondanks haar leeftijd, nog goed bij de tijd. “Wandelen doe ik het liefst alleen. De andere bewoners gaan namelijk niet zo snel als ik”, lacht ze. Om fit te blijven, doet mevrouw Kocken daarnaast elke maandag mee met gymen: “En als ik niet naar buiten kan als het regent, doe ik mee aan ‘Nederland in beweging’ voor de televisie.”
Mijn moeder woont nu in een veilige, vertrouwde omgeving en is hier echt gelukkig. Dat komt vooral door de vrijheid die ze krijgt.Miranda Kocken, dochter
Dementie
Mevrouw Kocken voelt zich inmiddels helemaal thuis in De Kraayert, waar ze sinds november 2024 woont. “In het begin moest ze wel wennen aan de nieuwe situatie”, vertelt Miranda. “Ze was gewend om altijd alles zelf te doen. Na het overlijden van mijn vader ging het snel bergafwaarts met haar. Ze kon niet goed meer voor zichzelf zorgen.” Miranda woonde op dat moment in Egypte, waar ze als duikinstructeur werkte. “Ik merkte al snel dat het niet goed ging. Mijn moeder is thuis een paar keer gevallen, met alle gevolgen van dien.” Miranda keerde terug naar Nederland, om als mantelzorger voor haar moeder te zorgen. “Mijn moeder vertoonde steeds vaker vreemd gedrag. Ik voelde dat er iets niet klopte, maar ze kon haar ziekte goed verbloemen en weigerde alle hulp. Hierdoor duurde het lang voordat ze de juiste indicatie had voor een opname in het verpleeghuis. Uiteindelijk is bij haar een vorm van dementie vastgesteld en is ze naar De Kraayert verhuisd.”
Wet zorg en dwang
Dat haar moeder in De Kraayert woont, geeft zowel Miranda als mevrouw Kocken veel rust. Miranda: “Mijn moeder woont nu in een veilige, vertrouwde omgeving en is hier echt gelukkig. Dat komt vooral door de vrijheid die ze krijgt.” Vanwege het ziektebeeld van mevrouw Kocken is de Wet zorg en dwang van toepassing. Deze wet is erop gericht om onvrijwillige zorg te voorkomen. Het uitgangspunt van deze wet is ‘Nee, tenzij’. Dit betekent dat onvrijwillige zorg of het beperken van iemands vrijheid in principe niet mag. Tenzij het écht niet anders kan.
Passende vrijheid
“Voor mijn moeder zit die vrijheid echt in het wandelen. Ook kan ze zelf bepalen of ze wel of niet meedoet aan een activiteit. Op deze manier houdt ze grip op haar eigen leven”, benadrukt Miranda. Ze is dan ook erg blij met deze wet. “Als het kan, moet je iemand de vrijheid en het vertrouwen geven. Dit komt echt ten goede aan de kwaliteit van leven, heb ik bij mijn moeder gezien.” Miranda weet dat haar moeder iedere dag dezelfde route door het dorp wandelt en dat ze daar nooit van afwijkt. “Dit hebben we samen geoefend. Op deze route zijn er altijd mensen in de buurt, mocht het nodig zijn. Mijn moeder krijgt de zorg die ze nodig heeft en tegelijkertijd de vrijheid die bij haar past. Als het uiteindelijk toch niet meer gaat, grijpen we in. Maar dat is op dit moment gelukkig nog niet aan de orde. Ze is heel sterk. Ik hoop dat ze op deze manier heel oud mag worden. Ze krijgt in ieder geval goede zorg in De Kraayert!”
Wilt u meer weten over de Wet zorg en dwang? Kijk voor meer informatie op onze website.