Ziek, maar werken aan huis
“Door hypermobiliteit en bekkeninstabiliteit was ik na twee bevallingen lichamelijk op. Ik had steeds het gevoel dat mijn heupen mijn lijf niet konden dragen. Met twee kleine kinderen was dat natuurlijk best lastig. Voordat ik zwanger werd, werkte ik in de zorg, maar dat kon ik fysiek niet meer aan. Maar helemaal niets doen, was voor mij geen optie. Ik wilde graag blijven werken en een bijdrage leveren.
Ik ben eerst thuis kinderen gaan opvangen. Omdat ik zo weinig energie had, moest ik veel plannen en prioriteiten stellen. Als ik bijvoorbeeld op woensdag naar de dierentuin wilde, moest ik zowel dinsdag als donderdag rustig aan doen. Was dat bezoekje aan de dierentuin het me waard dat ik twee dagen plat moest liggen? Dat soort afwegingen maakte ik constant.
Therapieën en een strakke planning
Door de jaren heen heb ik steeds geluisterd naar mijn lichaam en stapjes gezet. Ik ben als crèchejuf gaan werken, daarna als thuiszorgmedewerker. En inmiddels werk ik dus alweer vier jaar als persoonlijk begeleidster bij SVRZ locatie Beatrixhof. Maar dat is echt niet allemaal vanzelf gegaan. Ik veel therapieën gevolgd: mensendieck, reiki en ik heb ook een thuisstudie psychologie gedaan.
Daarnaast ga ik nog altijd zorgvuldig met mijn energie om. Eén keer per week plan ik alles wat ik wil doen. Ik heb stempels waarmee ik alle taken inzichtelijk maak: wanneer ik de hond uitlaat, wanneer ik boodschappen doe, wanneer ik ga stofzuigen… Zo weet ik dat ik voldoende energie heb om te werken en om het huishouden te doen. Die structuur is voor mij belangrijk. Zo behoud ik de balans en voorkom ik dat ik stress krijg.
Rust en trainingen op maat
Ik zorg ook voor voldoende rust. ’s Middags houd ik een siësta om op te laden. Dat doe ik al jaren. Mijn vrienden weten dat ze mij tussen 12.00 en 14.00 uur niet moeten bellen. Ook op het werk probeer ik mijn grenzen te bewaken. En duidelijk te zijn in wat ik wel en niet aankan. Nachtdiensten bijvoorbeeld, zijn voor mij te zwaar. Ik heb fysiek tijd nodig om te herstellen en kan mijn slaapritme niet zomaar verleggen.
Vijf jaar geleden ben ik gaan fitnessen met een personal coach. Twee keer in de week krijg ik allerlei oefeningen op maat. Zo hou ik mezelf vitaal. Soms vragen mensen wel waarom ik dat doe. ‘Jij hebt zo’n slank postuur, jij hoeft toch niet af te vallen?’ Maar ik sport om sterk te worden. Door de juiste spieren te trainingen, blijven mijn gewrichten op de goede plek zitten. En kan ik dus blijven doen wat ik nu allemaal doe.
Omdenken
Ik loop nu nog rond, terwijl dat eigenlijk niet voor mogelijk gehouden was. Ik had bij de pakken neer kunnen gaan zitten, maar wat brengt dat? Ik heb ervoor gekozen om vooruit te kijken en mijn verantwoordelijkheid te pakken. Wat kan ik zelf doen om mijn situatie te verbeteren? Ik denk dat ik dat van huis uit meegekregen heb. ‘Kan-ik-niet ligt op het kerkhof en Wil-ik-niet ligt er naast’, zei mijn moeder altijd. Natuurlijk heb ik ook wel eens flink gebaald. Maar als er ergens een deur dichtgaat, gaat er ergens anders een raam open. Dat geloof ik echt. Al is het maar een klein kattenluikje. Ik ben blij dat ik dat luikje gevonden heb!”
Ik heb ervoor gekozen om vooruit te kijken en mijn verantwoordelijkheid te pakken. Wat kan ik zelf doen om mijn situatie te verbeteren?Astrid Schouten