Jacoline: ‘In korte tijd werden veel mensen ziek, ook collega’s. Dat gaf een heel akelig en onmachtig gevoel en de impact was groot. In een periode van zo’n vier weken hebben we 23 cliënten in isolatie verzorgd.’
Bea: ‘Noodgedwongen hebben we de zorg moeten afschalen. Dat betekende bijvoorbeeld dat we cliënten maar drie keer in de week konden helpen met douchen in plaats van dagelijks. Ook de cliënten die niet ziek waren, hebben dus met de gevolgen van COVID-19 te maken gehad. Dan zie je ineens veel eenzaamheid, hoor. De meeste cliënten wonen alleen. Ze konden geen bezoek ontvangen en de mantelzorg viel weg. Alleen wij kwamen twee keer per dag binnen, verder niemand. Natuurlijk konden de cliënten wel bellen met familieleden, maar dat is toch anders. Laatst benoemde een cliënt het ook: “Ik heb huidhonger.” Die mevrouw heb ik lekker ingesmeerd met bodylotion. Natuurlijk kan dat de knuffel van haar dierbaren niet vervangen, maar het is contact.’
Jacoline: ‘Zodra we merkten dat er meer dan één persoon in Zoutvliet besmet was, zijn we op grote schaal gaan testen. Dat gebeurde op locatie door medewerkers van SVRZ. Alle cliënten, bewoners en medewerkers in Zoutvliet werden wekelijks getest. Sommige cliënten zijn wel drie keer getest. En als die uitslag dan kwam, was dat toch steeds een spannend moment.’
Bea: ‘Zeker omdat sommige mensen geen klachten hadden en toch positief bleken te testen. Ik ben zelf ook ziek geworden. Ik was aan het werk en voelde me niet helemaal lekker. Toen ik ’s avonds koorts kreeg, heb ik me laten testen en was ik positief. Ik voelde me beroerd, maar het gevoel dat ik mijn collega’s in de steek liet en ze met meer werk opzadelde, maakte het extra moeilijk.’
Jacoline: ‘Gelukkig kregen we na twee weken ondersteuning van collega’s uit Axel. Daar ben ik ze echt heel dankbaar voor. Zonder hen hadden we het niet gered. Dat is het mooie van zo’n crisis: corona heeft ook gezorgd voor verbroedering. Iedereen was bereid om een tandje bij te zetten, wat langer door te gaan of een extra dienst te draaien. Dat zorgde voor een positieve sfeer in het team en dat is nodig om dit te kunnen dragen.’
Bea: ‘Ja, want we zijn er nog niet. Het virus is hier nu weg en iedereen is uit quarantaine, maar de cliënten en collega’s zijn nog niet helemaal de oude. Na corona is je conditie niet meteen wat het was. Dat zien we bij jonge collega’s, kun je nagaan wat de impact is op de kwetsbare cliënten. Sommige hebben echt wel een jasje uitgedaan. Onze prioriteit ligt nu bij de nasleep van COVID-19. Het is dus fijn dat we de cliënten weer alle aandacht en zorg kunnen geven.’
We hebben veel eenzaamheid gezien. Gelukkig kunnen we er weer zijn voor de cliëntenBea en Jacoline